Μονάδα:
Τμήμα Θεατρικών ΣπουδώνΒιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2018-05-27
Συγγραφέας:
Πούλου Αγγελική
Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Βίκτωρ Αρδίττης, Καθηγητής, Τμήμα Θεάτρου Σχολής Καλών Τεχνών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Αικατερίνη Διαμαντάκου-Αγάθου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πλάτων Μαυρομούστακος, Καθηγητής, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Marie-Noëlle Semet, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, UFR Arts et Sciences de l'Art, Université Panthéon Sorbonne-Paris 1
Romain Piana, Αναπληρωτής Καθηγητής, Institut d’Études Théâtrales, Université Sorbonne Nouvelle -Paris 3
Μάνθος Σαντοριναίος, Επίκουρος Καθηγητής, Εργαστήριο Πολυμέσων-Υπερμέσων, Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών
Catherine Treilhou-Balaudé, Καθηγήτρια, Institut d’Études Théâtrales, Université Sorbonne Nouvelle -Paris 3
Πρωτότυπος Τίτλος:
Η σκηνοθεσία της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας στην ψηφιακή εποχή
Γλώσσες διατριβής:
Γαλλικά
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Η σκηνοθεσία της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας στην ψηφιακή εποχή
Περίληψη:
Στο επίκεντρο βρίσκεται η χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας στη σκηνοθεσία της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, δηλαδή η πρόσληψη της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας στο ψηφιακό θέατρο. H αρχαία ελληνική τραγωδία ως ψηφιακή παράσταση, μοιάζει να λειτουργεί ως καλειδοσκόπιο του καιρού∙ άλλοτε ως φακός και κάποιες φορές ως θρυμματισμένος καθρέπτης, όπου ένα παιχνίδι, ένα «πήγαινε-έλα» αναπτύσσεται ανάμεσα στις ταυτότητες και τις ποιότητες : θεατής/πολίτης, πολιτικό/θρησκευτικό, ο χωροχρόνος του μύθου/ο πραγματικός τρέχων χρόνος, παρουσία/απουσία. Με τη χρήση της τεχνολογίας και των ψηφιακών ισοδυνάμων, οι καλλιτέχνες επανοηματοδοτούν στο παρόν μια σειρά κομβικών εννοιών για την τραγωδία, όπως η κοινότητα, η πόλις, η ύβρις, η μάσκα, η σύγκρουση, το τραγικό και δημιουργούν ισοδύναμες αισθήσεις και εντυπώσεις στον σύγχρονο θεατή: Τα ψηφιακά μέσα γίνονται ισοδύναμο του λόγου. Ο Οίκος, το βασιλικό ανάκτορο μπροστά και εντός του οποίου συντελούνται τα περισσότερα γεγονότα και οι συγκρούσεις, αντικαθίσταται από την οθόνη παλίμψηστο: μέσα στην εικόνα ζούμε, συγκρουόμαστε, παράγουμε ιστορία. Η σύμβαση της μάσκας οδηγεί στον πειραματισμό με τις τεχνολογίες του ήχου. Η πολυσυζητημένη πολιτική λειτουργία της τραγωδίας στο πλαίσιο της δημοκρατικής Αθήνας και η δημιουργία του αισθήματος κοινότητας δημιουργείται πλέον μέσα από την ψηφιακή τεχνολογία. Oι θεατές σχηματίζουν εφήμερες κοινότητες στη συνάντησή τους μέσα στο τεχνολογικό περιβάλλον, η ριζωματική θραυσματοποίηση της θεατρικής σκηνής, «κρύβει» την κοινότητα, για να τη μετατρέψει σε εικονική κοινότητα.Τέλος, είναι το τραγικό που αναπτύσσεται ως ιδέα και ως επιτελεστικό φαινόμενο.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Καλές Τέχνες - Ψυχαγωγία
Λέξεις-κλειδιά:
Αρχαία ελληνική τραγωδία, ψηφιακή τεχνολογία, Romeo Castellucci, Ivo van Hove, Krzysztof Warlikowki, Guy Cassiers, Katie Mitchell, Urland, Crew, Motus, Medea Electronique.
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
867
