Μονάδα:
Κατεύθυνση Ψυχική Υγεία Παιδιών και ΕφήβωνΒιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2019-07-16
Συγγραφέας:
Κοντόβα Δήμητρα
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Α. Παπανικολάου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Γ. Κολαΐτης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Σ. Χριστογιώργος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Συσχέτιση του Αιτίου Παραπομπής και της Βαρύτητας των Συμπτωμάτων της Διαταραχής του Φάσματος του Αυτισμού.
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Συσχέτιση του Αιτίου Παραπομπής και της Βαρύτητας των Συμπτωμάτων της Διαταραχής του Φάσματος του Αυτισμού.
Περίληψη:
Εισαγωγή: Η Διαταραχή του Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ) ανήκει στις διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές με τους γονείς να αναφέρουν τις πρώτες ανησυχίες τους περίπου στους 17-18 μήνες. Η διάγνωση του αυτισμού συχνά καθυστερεί, γεγονός που μεταφράζεται σαν χαμένη ευκαιρία να παρέχεται θεραπεία κατά τη διάρκεια μιας κρίσιμης αναπτυξιακής περιόδου.
Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας ερευνητικής εργασίας είναι η συσχέτιση του αιτίου παραπομπής και της βαρύτητας των συμπτωμάτων της ΔΑΦ. Ειδικότερα εξετάστηκαν ο χρόνος παραπομπής των παιδιών, οι λόγοι της πρώτης παραπομπής σε σχέση με την ηλικία, οι διαταραχές στον λόγο στις μικρές ηλικίες σε σχέση με την βαρύτητα των συμπτωμάτων τα δημογραφικά δεδομένα των οικογενειών καθώς και ο ρόλος που διαδραματίζει η κληρονομικότητα σε σχέση με την κινητοποίηση της οικογένειας.
Μέθοδος: Το δείγμα συλλέχθηκε μέσω ανασκόπησης των φακέλων του Ειδικού Ιατρείου Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών της Παιδοψυχιατρικής κλινικής του ΕΚΠΑ στο ΝΠΑΣ. Το δείγμα περιλαμβάνει 469 παιδιά με μέση ηλικία τα 5,7 έτη. Τα εργαλεία μέτρησης για την αξιολόγηση της βαρύτητας που χρησιμοποιήθηκαν είναι το εργαλείο Autism Diagnostic Observation Schedule (ADOS-2) και η κλίμακα προσαρμοστικής συμπεριφοράς Vineland ενώ καταγράφηκαν και οι λόγοι παραπομπής όπως είχαν καταγραφεί στο έντυπο παραπομπής και στο ψυχοκοινωνικό ιστορικό των παιδιών.
Αποτελέσματα: Στα αποτελέσματα αποδεικνύεται ότι το 81,7% των παιδιών είχε πρόβλημα στην επικοινωνία, το 64,8% είχε μειωμένη ανταπόκριση και το 59,1% κοινωνική αδεξιότητα. Ο μέσος χρόνος που είχε περάσει από την πρώτη ανησυχία των γονιών μέχρι και την εξέταση ήταν τα 3.2 έτη. Τα παιδιά που παραπέμφθηκαν λόγω μειωμένης ανταπόκρισης είχαν κατά 1,20 μονάδες υψηλότερη βαρύτητα σε σύγκριση με τα παιδιά που δεν παραπέμφθηκαν για τον λόγο αυτό. Η ηλικία διαπιστώθηκε ότι αποτελεί στατιστικά σημαντική μεταβλητή καθώς οι λόγοι παραπομπής διαφοροποιούνταν ανάλογα με την ηλικία των παιδιών. Τα παιδιά που εμφάνιζαν προβλήματα στην επικοινωνία, μειωμένη ανταπόκριση και στερεοτυπίες είχαν στατιστικά σημαντικά υψηλότερη βαθμολογία, δηλαδή μεγαλύτερη βαρύτητα και χαμηλότερη λειτουργικότητα σε σχέση με τα παιδιά που παραπέμφθηκαν για άλλους λόγους. Δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ του χρόνου παραπομπής και της βαρύτητας των συμπτωμάτων των παιδιών, ωστόσο η λειτουργικότητα φάνηκε να σχετίζεται σημαντικά με τον χρόνο. Τα δημογραφικά στοιχεία δεν σχετίστηκαν σημαντικά με την βαρύτητα των συμπτωμάτων. Τέλος το κληρονομικό ιστορικό της οικογένειας δεν διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο για πιο άμεση παραπομπή, ωστόσο όπως διαπιστώθηκε η ηλικία του πατέρα συσχετίστηκε σημαντικά με μεγαλύτερη βαρύτητα συμπτωμάτων.
Συμπεράσματα: Μεγαλύτερη βαρύτητα συμπτωμάτων και χαμηλότερη λειτουργικότητα συσχετίστηκε με διαταραχές στον λόγο, μειωμένη ανταπόκριση και στερεοτυπίες. Ο χρόνος παραπομπής από την πρώτη ανησυχία των γονιών και οι δημογραφικοί παράγοντες δεν συσχετίστηκαν με την βαρύτητα των συμπτωμάτων, το κληρονομικό ιστορικό δεν διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο για άμεση κινητοποίηση της οικογένειας. Ωστόσο χρήζει περαιτέρω διερεύνησης η ηλικία του πατέρα, η οποία όπως διαπιστώθηκε συσχετίστηκε με μεγαλύτερη βαρύτητα συμπτωμάτων.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Αυτισμός, Αίτια Παραπομπής, Βαρύτητα, Προσαρμοστική Συμπεριφορά, Λειτουργικότητα.
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
108
