Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Πολυχρόνη Φωτεινή, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα Ψυχολογίας, Φιλοσοφική Σχολή
Παπαστυλιανού Αντωνία, Καθηγήτρια
Ράλλη Ασημίνα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Περίληψη:
Ο σχολικός εκφοβισμός αποτελεί ένα μείζον θέμα που έχει απασχολήσει πλήθος ερευνητών, καθώς έχει διαπιστωθεί πως συνδέεται με πολλαπλές δυσχερείς επιπτώσεις στην ανάπτυξη των συμμετεχόντων στις διεργασίες αυτού. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ διαστάσεων της ψυχοκοινωνικής προσαρμογής και του εκφοβισμού, της θυματοποίησης που αναφέρονται από παιδιά σχολικής ηλικίας. Για τη διεξαγωγή της έρευνας λήφθησαν, επιπλέον, υπόψη παράγοντες φύλου και άλλοι δημογραφικοί παράγοντες. Το δείγμα της έρευνας αποτελείτο από 158 παιδιά (81 αγόρια/ 77 κορίτσια) της Ε’ και ΣΤ’ τάξης του δημοτικού σχολείου. Για τη μέτρηση της μεταβλητής της ψυχοκοινωνικής προσαρμογής χρησιμοποιήθηκε το Τεστ Ψυχοκοινωνικής Προσαρμογής (Χατζηχρήστου, Πολυχρόνη, Μπεζεβέγκης, & Μυλωνάς, 2008) και για τη μέτρηση του εκφοβισμού και της θυματοποίησης χρησιμοποιήθηκαν οι ελληνικές εκδόσεις των Κλιμάκων Εκφοβισμού (Bullying Behavior Scale, Austin & Joseph, 1996) και Θυματοποίησης (Peer-Victimization Scale, Neary & Joseph, 1994). Από τις αναλύσεις των δεδομένων φάνηκε πως τα παιδιά που δηλώνουν ότι ασκούν εκφοβισμό ανέφεραν χαμηλότερη σχολική επάρκεια και αυτοαντίληψη και περισσότερα προβλήματα συμπεριφοράς, σε σχέση με τους μη συμμετέχοντες σε διεργασίες εκφοβισμού/θυματοποίησης, ενώ ανέφεραν παρόμοια επίπεδα γενικής αυτοεκτίμησης με αυτούς. Τα παιδιά που δηλώνουν πως υφίστανται εκφοβισμό, από την άλλη, ανέφεραν χαμηλότερα επίπεδα κοινωνικής, συναισθηματικής επάρκειας και αυτοαντίληψης, ενώ τα παιδιά που δηλώνουν πως και ασκούν και υφίστανται εκφοβισμό ανέφεραν χαμηλότερη κοινωνική επάρκεια και αυτοαντίληψη, σε σχέση με τους μη συμμετέχοντες.
Λέξεις-κλειδιά:
ψυχοκοινωνική προσαρμογή, εκφοβισμός, θυματοποίηση, φύλο
