Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Δέσποινα Περρέα, Ομότιμη Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κωνσταντίνος Κόντζογλου, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ, Επιβλέπων
Αφροδίτη Νόννη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ευστάθιος Αντωνίου, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Περικλής Τόμος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Δημήτριος Δημητρούλης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Δημήτριος Σχίζας, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Εισαγωγή: Ο καρκίνος του μαστού - στον οποίο γίνεται αναφορά από τα πρώτα αρχαία ιατρικά κείμενα - είναι ο πλέον συχνά διαγνωσμένος καρκίνος στις γυναίκες. Αποτελεί τη δεύτερη αιτία θανάτου από κακοήθεια μετά τον καρκίνο του πνεύμονα στις ανεπτυγμένες χώρες, παρά την πρόοδο τόσο σε διαγνωστικό όσο και σε θεραπευτικό επίπεδο. Για το λόγο αυτό η έρευνα έχει στραφεί σε νέα μονοπάτια ενώ η γνώση του μοριακού υποβάθρου και των εμπλεκόμενων μηχανισμών αναμένεται να αποτελέσει τη βάση για την ανάπτυξη νέων αποτελεσματικότερων θεραπειών. Στα πλαίσια αυτά έχει βρεθεί ότι οι διαταραχές στην ισορροπία της ακετυλίωσης και της απακετυλίωσης των ιστονών από τις ακετυλτρανσφεράσες (Histone acetyltransferases, ΗΑΤ) και τις απακετυλάσες των ιστονών (Ηistone deacetylases, HDAC) αντίστοιχα, συμμετέχουν στην καρκινογέννεση. Μάλιστα, υπερέκφραση των HDAC έχει ανευρέθη σε ποικίλους καρκίνους ενώ οι αναστολείς τους (Ηistone deacetylase inhibitors, HDACI) χρησιμοποιούνται ήδη στην κλινική πράξη για τη θεραπεία κυρίως αιματολογικών κακοηθειών. Ωστόσο, στην περίπτωση του καρκίνου του μαστού τα δεδομένα παραμένουν ελλιπή.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσης έρευνας είναι η αξιολόγηση της ανοσοϊστοχημικής έκφρασης της HDAC-2 στον καρκίνο του μαστού και η ανάδειξή της στόχευσής της ως μελλοντική αντικαρκινική θεραπευτική στρατηγική.
Υλικό και Μέθοδοι: Ιστοτεμάχια από ασθενείς με καρκίνο μαστού αξιολογήθηκαν ανοσοϊστοχημικά ως προς την έκφραση της HDAC-2 και τη συσχέτισή της με κλινικοεργαστηριακές παραμέτρους των ασθενών.
Αποτελέσματα: Ισχυρή έκφραση της HDAC-2 συσχετίσθηκε με λοβιακό τύπο καρκίνου, grade III και στάδιο ΙΙΙ. Επιπλέον, η υπερέκφραση της HDAC-2 συσχετίσθηκε με μειωμένη επιβίωση. Τέλος βρέθηκε σημαντική συσχέτιση ανάμεσα στην αυξημένη έκφραση της HDAC-2 και την αρνητική έκφραση του C-erb B-2.
Συμπεράσματα: Τα ανωτέρω αποτελέσματα που κατέδειξε η παρούσα μελέτη, ανοίγουν το δρόμο για την ανάπτυξη νέων θεραπειών. Χρειάζονται περεταίρω μελέτες για την ανάδειξη των HDACI ως νέα κατηγορία στοχευμένης θεραπείας έναντι του καρκίνου του μαστού.
