Μονάδα:
Κατεύθυνση Οδοντοφατνιακή ΧειρουργικήΒιβλιοθήκη Οδοντιατρικής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2020-07-16
Συγγραφέας:
Πασχαλίδη Πολυτίμη
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Νικητάκης Νικόλαος, Καθηγητής, Τμήμα Οδοντιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, ΕΚΠΑ
Περισανίδης Χρήστος, Καθηγητής, Τμήμα Οδοντιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, ΕΚΠΑ
Τσιχλάκης Κωνσταντίνος, Καθηγητής, Τμήμα Οδοντιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
The role of macrophages in Medication Related Osteonecrosis of the Jaws. An immunohistochemical study
Γλώσσες εργασίας:
Αγγλικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Διερεύνηση πληθυσμού μακροφάγων στη φαρμακοεπαγώμενη Οστεονέκρωση των Γνάθων. Ανοσοιστοχημική μελέτη
Περίληψη:
H Φαρμακοεπαγώμενη Οστεονέκρωση των Γνάθων-ΦΟΝΓ είναι μια δυσμενής επίπτωση της μακροχρόνιας χόρηγησης αντιοστεολυτικών, κυρίως διφωσφονικών και δενοσουμάμπης. Παρόλο που έχει αναφερθεί πως τα μακροφάγα είναι ένας σημαντικός μεσολαβητής της ΦΟΝΓ, ο λεπτομερής πιθανός μηχανισμός της παραμένει ασαφής. Ο κύριος σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η σχέση μεταξύ της αναλογίας Μ1/Μ2 μακροφάγων και της εξέλιξης της νόσου σε ασθενείς με Οστεονέκρωση λόγω λήψης διφωσφονικών και δενοσουμάμπης.
Το υλικό της μελέτης περιλαμβάνει ιστούς από τριάντα (30) περιπτώσεις ασθενών της Κλινικής Στοματικής και Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής της Οδοντιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών που εμφανίζουν διαφορετικά κλινικά στάδια (Ι-ΙΙΙ) ΦΟΝΓ. Ως ομάδες ελέγχου (control group) χρησιμοποιήθηκαν μονιμοποιημένοι μαλακοί ιστοί ούλων, προερχόμενα από ασθενείς που λαμβάνουν αντιοστεολυτικά φάρμακα αλλά δεν έχουν εμφανίσει ΦΟΝΓ και ασθενείς που δε λαμβάνουν αντιοστεολυτικά φάρμακα.
Για την ταυτοποίηση Μ1 και Μ2 μακροφάγων πραγματοποιήθηκαν διπλές χρώσεις ανοσοφθορισμού CD68/iNOS και CD68/CD206 αντίστοιχα. Κάθε τομή εκτιμηθηκε ως προς την ένταση της χρώσης με τη χρήση ειδικού λογισμικού (Image J, NIH) σε υπολογιστή και ύστερα από την εφαρμογή συγκεκριμένων φίλτρων (threshold) για κάθε αντίσωμα. Για τις εναπομένουσες κυτοκίνες (IL6, IL10), επιλέχθηκε η περιοχή ενδιαφέροντος, εφαρμόστηκαν ειδικά φίλτρα και υπολογίστηκε η συνολική έκφραση τους. Η ανάλυση πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια του στατιστικού λογισμικού SPSS .
Η ανάλυση μας έδειξε ότι υπήρξε μια στατιστικά σημαντική αύξηση σε CD68+/iNOS+ M1 πληθυσμό μακροφάγων (p <0.001) και στο ποσοστό M1/M2 (p <0.001) ανάμεσα στα διάφορα στάδια ΦΟΝΓ και στις ομάδες ελέγχου. Βρήκαμε στατιστικά υψηλότερη πυκνότητα Μ1 μακροφάγων και αυξημένο Μ1/Μ2 ποσοστό σε ασθενείς με ΦΟΝΓ σε Στάδια 2 και 3 σε σύγκριση με τις ομάδες ελέγχου που λαμβαναν ή όχι αντιοστεολυτική θεραπεία. (p <0.05 για όλες τις κατά ζεύγη συγκρίσεις). Τα αποτελέσματα μας έδειξαν ότι η πυκνότητα Μ1 και Μ2 μακροφάγων ήταν στατιστικά σημαντικά υψηλότερη σε ασθενείς που λάμβαναν διφωσφονικά σε σύγκριση με αυτούς που λάμβαναν δενοσουμάμπη (p = 0.005, p = 0.002 αντιστοίχως). Παρατηρήσαμε επίσης μια σημαντική αύξηση στην έκφραση της IL-6 σε ασθενείς με ΦΟΝΓ με προχωρημένα στάδια 2 και 3 όπως και σημαντικά υψηλή έκφραση IL-10 σε ασθενείς με στάδιο 1 ΦΟΝΓ σε σύγκριση με τις ομάδες ελέγχου. (p <0.05 για όλες τις συγκρίσεις κατά ζεύγη.
Συνοψίζοντας, η μελέτη μας αποκαλύπτει το ρόλο της αναλογίας των μακροφάγων σε ασθενείς με ΦΟΝΓ σε προχωρημένα στάδια. Καταλήγουμε ότι η αυξημένη πυκνότητα Μ1 μακροφάγων, το αυξημένο ποσοστό M1/M2 όπως και η αυξημένη έκφραση IL-6 σε μαλακούς ιστούς γύρω από οστεονεκρωτικές περιοχές σχετίζονται με προχωρημένα στάδια ΦΟΝΓ.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Οστεονέκρωση, Πόλωση μακροφάγων, Διφωσφονικά, Δενοσουμάμπη, Αντιοστεολυτικά φάρμακα
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
122
