Περίληψη:
Σκοπός της μελέτης: Η ΧΜΜΛ είναι ο συχνότερος υπότυπος ΜΔΣ/ΜΥΝ και
σύμφωνα με τα κριτήρια της WHO, η διάγνωσή της απαιτεί σταθερή αύξηση των
μονοκυττάρων στο αίμα (>1x109
/L) για ≥3 μήνες. Στο ανθρώπινο περιφερικό αίμα,
με βάση την έκφραση των δεικτών επιφανείας CD14 και CD16, ταυτοποιούνται τρία
λειτουργικά διαφορετικά υποσύνολα μονοκυττάρων: CD14+CD16- (κλασικά),
CD14+CD16+ (ενδιάμεσα) και CD14+lowCD16+ (μη κλασικά). Τα κλασικά
αντιπροσωπεύουν περίπου το 85% του συνολικού πληθυσμού των μονοκυττάρων
σε υγιείς. Μελέτες έχουν δείξει ότι η αύξηση του ποσοστού (>94.0%) των κλασικών
μονοκυττάρων, σε δείγμα περιφερικού αίματος, αποτελεί ειδικό δείκτη για γρήγορη,
ακριβή και εύκολη διάγνωση της ΧΜΜΛ, ενώ στον μυελό το αντίστοιχο ποσοστό
μπορεί να είναι μικρότερο. Σκοπός της εργασίας ήταν η μελέτη των μονοκυτταρικών
υποπληθυσμών και η συσχέτιση του ανοσοφαινοτύπου των μονοκυττάρων με τη
διάγνωση της ΧΜΜΛ.
Υλικά και μέθοδοι: Δείγματα περιφερικού αίματος, καθώς και μυελού των οστών,
από ασθενείς με απόλυτη μονοκυττάρωση και πιθανότητα ΧΜΜΛ αναλύθηκαν με
κυτταρομετρία ροής, σε Navios EX της Beckman Coulter και BD FACS CANTO II
της BD Biosciences. Χρησιμοποιήθηκαν, αντίστοιχα για τους δύο παραπάνω
κυτταρομετρητές, τα εξής μονοκλωνικά αντισώματα: CD7- A700, CD24- PE, CD16-
PB, CD14- PC7, CD45- Krm, CD56- PC5,5 (μέθοδος BC) και CD7- FITC, CD24-
PE, CD16- BV421, CD14- PECY7, CD56- APC, CD45-V500 (μέθοδος BD).
Παλιότερα δείγματα, που αναλύθηκαν με συνδυασμούς μονοκλωνικών : CD7- FITC,
CD24- PE, CD16- ECD, CD14- PC5, CD45- PC7 και CD56- PC7 ή CD36- FITC,
CD64- PE, CD16- ECD, CD14- PC5, CD45- PC7, συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη.
Έγινε ανάλυση των αποτελεσμάτων με το λογισμικό Kaluza (BeckmanCoulter,
μέθοδος BC) και Infinicyt (Cytognos, μέθοδος BD) και μελετήθηκαν οι τρεις
υποπληθυσμοί των μονοκυττάρων.
Αποτελέσματα: Από τα 52 δείγματα περιφερικού αίματος, που αναλύθηκαν με το
λογισμικό Kaluza, υπήρξε συμφωνία του ανοσοφαινότυπου με την κατά WHO
διάγνωση της νόσου για 48 από αυτά (p<0,001). Στην περίπτωση ανάλυσης με το
λογισμικό Infinicyt, συμφωνία υπήρξε για 35 από τα 37 δείγματα (p<0,001). Για την
περίπτωση των 19 δειγμάτων μυελού, που αναλύθηκαν με το λογισμικό Kaluza, τα
αντίστοιχα αποτελέσματα ήταν συμφωνία του ανοσοφαινότυπου με την κατά WHO
διάγνωση της νόσου για 15 από αυτά (p= 0,023< 0,05). Παρατηρήθηκε επίσης
αυξημένο ποσοστό κλασικών μονοκυττάρων στο περιφερικό αίμα ασθενών με
ΧΜΜΛ σε σχέση με τους ασθενείς χωρίς διάγνωση της νόσου (95,14 ± 7,28 ως
83,78 ± 13,35 για Kaluza και 95,86 ± 1,19 ως 78,70 ± 13,19 για Infinicyt, p<0,05). Η
αύξηση αυτή ανταναλάται και στον μυελό των ασθενών σε σχέση με άτομα χωρίς
διάγνωση της νόσου (95,14 ± 7,28 ως 83,78 ± 13,35 για Kaluza, p=0,086).
Από τις καμπύλες ROC, για τα δείγματα περιφερικού αίματος, προέκυψε ότι τα
κλασικά μονοκύτταρα εμφανίζουν μεγαλύτερο AUC (AUC=0,896 και AUC=0,936 για
Kaluza και Infinicyt αντίστοιχα, p< 0,001) σε σχέση με τα άλλα δύο μονοκυτταρικά
υποσύνολα. Ίδια εικόνα παρατηρείται και στον μυελό με AUC= 0,733, p= 0,086.
Για 10 άτομα, έγινε ταυτόχρονη ανάλυση δειγμάτων περιφερικού αίματος και μυελού
των οστών με το λογισμικό Kaluza. Υπήρξε συμφωνία στη διάγνωση μεταξύ
περιφερικού αίματος και μυελού για 8 από τα 10 δείγματα (p=0,3).
Tέλος, 37 δείγματα περιφερικού αίματος αναλύθηκα και με τις δύο μεθόδους (BC &
BD). Από τη σύγκριση των αποτελεσμάτων προέκυψε συμφωνία μεταξύ των δύο
μεθόδων και για τα 37 δείγματα (p< 0,001). Συγκεκριμένα 15 χαρακτηρίστηκαν ως
ΧΜΜΛ και 22 εμφάνισαν ποσοστό κλασικών μονοκυττάρων <94%. Δεν υπήρξαν
σημαντικές διαφορές στα ποσοστά των κλασικών μονοκυττάρων, μεταξύ των δύο
μεθόδων.
Συμπεράσματα: Οι ασθενείς με ΧΜΜΛ εμφανίζουν αυξημένο ποσοστό κλασικών
μονοκυττάρων, τόσο στο περιφερικό αίμα όσο και στο μυελό, έναντι των υπόλοιπων
μονοκυτταρικών υποπληθυσμών, σε σχέση με τους λοιπούς ασθενείς με
μονοκυττάρωση.Ωστόσο, δεν φαίνεται να υπάρχει στατιστικά σημαντική συσχέτιση
μεταξύ διάγνωσης με κυτταρομετρία ροής στο περιφερικό αίμα και της διάγνωσης
στο μυελό. Επίσης, το ποσοστό 94% για τα κλασικά μονοκύτταρα αποτελέι τιμή
cutoff με μεγάλη ευαισθησία και ειδικότητα στη διάγνωση της ΧΜΜΛ, ενώ για τον μυελό των οστών η τιμή αυτή είναι μικρότερη (≈ 91%). Ανάλυση μεγαλύτερου
αριθμού δειγμάτων από ασθενείς με ΧΜΜΛ καθώς και σύγκριση αυτών με τον
ανοσοφαινότυπο ασθενών με μονοκυττάρωση και άλλα ΜΔΣ/ΜΥΝ θα βοηθήσει
στην πιο ακριβή διάγνωση της ΧΜΜΛ με κυτταρομετρία ροής καθώς και στην
παρακολούθηση της θεραπευτικής προσέγγισης.
