Μονάδα:
Κατεύθυνση Διαχείριση Μνημείων: Αρχαιολογία, Πόλη και ΑρχιτεκτονικήΒιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2020-11-16
Συγγραφέας:
Τζάννης Αλέξανδρος
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Δέσποινα Καταπότη, Επίκουρη Καθηγήτρια, Θεωρία Πολιτισμού και Ψηφιακού Πολιτισμού, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Δημήτρης Πλάντζος, Αναπληρωτής Καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας, ΕΚΠΑ
Διονύσης Μουρελάτος
Πρωτότυπος Τίτλος:
Τρέχοντας στην Κόψη του Ξυραφιού «Η επανάχρηση ενός πρώην εργοστασιακού χώρου στην περιοχή του Βοτανικού μέσω μίας σύγχρονης εικαστικής έκθεσης.»
Γλώσσες εργασίας:
Αγγλικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Τρέχοντας στην Κόψη του Ξυραφιού
Περίληψη:
Βασιζόμενοι σε σκέψεις του Αμερικάνου στοχαστή Φρέντρικ ΤζεΪμσον και στο ότι η σημερινή ιστορική κατάσταση απαιτεί αρχαιολογίες για το μέλλον και όχι προφητείες του παρελθόντος, ότι δηλαδή τα πολιτικά και κοινωνικά μας οράματα θα πρέπει να θέσουν ως στόχο ένα εντελώς διαφορετικό μέλλον, ακόμα και αν αυτό σημαίνει, ότι θα πρέπει να ξαναστοχαστούμε το παρόν ως αρχαϊκό κειμήλιο.
Χρησιμοποιώντας το κέλυφος του εργοστασίου και το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο αυτό δημιουργήθηκε (αναφορές στην νεοτερικότητα), όπου είναι απονεκρωμένος πια, και με δεδομένη την απουσία μίας μετα-νεοτερικής επιλογής, θα προσπαθήσουμε να εξερευνήσουμε σύγχρονες ουτοπίες, αναγνωρίζοντας το παρόν ως ένα δυστοπικό περιβάλλον.
Η διπλωματική εργασία στοχεύει στην διαχείριση και ανάδειξη της πρώην κλωστοϋφαντουργίας ΠΛΥΦΑ χτισμένη το 1936 μέσο μίας μεγάλης εικαστικής έκθεσης που πραγματοποιήθηκε στους χώρους του εργοστασίου τον Νοέμβριου του 2019. Σπάνιο δείγμα της μοντέρνας βιομηχανικής αρχιτεκτονικής της Ελλάδας, η ΠΛΥΦΑ (κλωστήρια – υφαντήρια) θα λειτουργήσει μέχρι την δεκαετία του 70 όπου παρατηρείται η σταδιακή παρακμή ενός κλάδου αρωγού για την σύγχρονη βιομηχανική ιστορία της Ελλάδας. Στην συνέχεια τα κτήρια του εργοστασίου, κατακερματισμένα πια θα βρουν άλλες χρήσεις βιοτεχνικού και αποθηκευτικού χαρακτήρα χωρίς συνοχή και ταυτότητα. Η έκθεση έχει σκοπό να αναδείξει αλλά και να ενοποιήσει τους χώρους της παλιάς κλωστοϋφαντουργίας, κάνοντας ταυτόχρονα μία πρόταση διαχείρισης ενός βιομηχανικού πάρκου, μετατρέποντας το σε ένα πεδίο όπου οι ηχητικές εγκαταστάσεις, γλυπτά, περφόρμανσες και άλλες καλλιτεχνικές πρακτικές αλλάζουν συνολικά το παρηκμασμένο κέλυφος του κτηρίου μετά από δεκαετίες στασιμότητας.
Η γενική ιδέα της έκθεσης ‘on the Edge of the Blade we Run’ παραφράζει τον τίτλο της ταινίας Blade Runner (1982) του Ridley Scott, και μας μεταφέρει σε ένα δυστοπικό περιβάλλον του Νοέμβρη του 2019, όπως το είχε οραματιστεί ο σκηνοθέτης τέσσερις δεκαετίες πριν.
Στόχος μας είναι, να δούμε αν μπορεί πειραματικά σε αυτή τη μικρή κλίμακα, η υλικότητα και τα απομεινάρια της βιομηχανικής παραγωγής όπου έθεταν ζητήματα αισιοδοξίας για το μέλλον, σε συνδυασμό με τον τρόπος που οι σύγχρονες καλλιτεχνικές πρακτικές προσεγγίζουν το παρόν, έχοντας φανταστεί το παρελθόν αλλά και το μέλλον σήμερα, να λειτουργήσουν σαν μοντέλο πολιτισμικής διαχείρισης και παραγωγής.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Αρχαιολογία
Λέξεις-κλειδιά:
Μέλλον, Παρελθόν, Παρών, Πόλη, Βιομηχανία, Φόβος, Σώμα, Όραση
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
18
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.
ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ_ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ_ΤΖΑΝΝΗΣ.pdf
2 MB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.
