Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Όλγα Σαββίδου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Παναγιώτης Παπαγγελόπουλος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ευάγγελος Γιαμαρέλλος-Μπουρμπούλης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Αντώνιος Παπαδόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ελένη Σαμπατάκου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Δημήτριος Μαστρόκαλος, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Παναγιώτης Κουλουβάρης, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Σκοπός: Η αυξημένη επίπτωση της οστεομυελίτιδας σε ευπαθείς ομάδες, όπως οι πολυτραυματίες και οι ηλικιωμένοι μετά από επεμβάσεις αρθροπλαστικής, δημιουργεί το ερώτημα ποιά μπορεί να είναι η απόκρισή των ασθενών αυτών σε επαναλοίμωξη από μικροοργανισμούς υψηλής παθογονικότητας, όπως τα νοσοκομειακά στελέχη.
Ζώα και μέθοδοι: Κόνικλοι Νέας Ζηλανδίας υποβλήθηκαν σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις μέσα σε χρονικό διάστημα 3 εβδομάδων: εικονική οστεομυελίτιδα και εικονική πυελονεφρίτιδα (ομάδα S), εικονική οστεομυελίτιδα και πυελονεφρίτιδα από Escherichia coli (ομάδα P), οστεομυελίτιδα από Staphylococcus aureus και πυελονεφρίτιδα από Esherichia coli με ή χωρίς αντισταφυλοκοκκική θεραπεία (ομάδες OP και ODP). Η επιβίωση των ζώων μελετήθηκε καθημερινά για 14 ημέρες. Δείγματα περιφερικού αίματος συλλέχθηκαν προς απομόνωση και καλλιέργεια των μονοπυρήνων κυττάρων του περιφερικού αίματος (PBMCs). Την 14η ημέρα τα ζώα θυσιάστηκαν και ελήφθησαν ιστκά τεμάχια προς μέτρηση της δραστικότητας της μυελοϋπεροξειδάσης ουδετεροφίλων (MPO) και της βακτηριακής ανάπτυξης στους ιστούς. Στα ζώα της ομάδας ODP χορηγήθηκε άπαξ νταλμπαβανσίνη προ της πρόκλησης πυελονεφρίτιδας. Επιπλέον PBMCs από υγιή ζώα επωάστηκαν in vitro με οστικό ομογενοποίημα με ή χωρίς την παρουσία Staphylococcus aureus και οι παραγόμενες κυτταροκίνες μετρήθηκαν.
Αποτελέσματα: Η θνητότητα των ζώων των ομάδων (S, P, OP) μετά την πρόκληση πυελονεφρίτιδας ήταν 0%, 50% και 8.3% αντιστοίχως. Η παραγωγή TNFα από τα διεγερμένα PBMCs ήταν σημαντικά μειωμένη στην ομάδα OP στις 48 ώρες μετά πυελονεφρίτιδας. Το ιστικό βακτηριακό φορτίο του E. coli ήταν παρόμοιο στις ομάδες P και OP. Η δραστικότητα της MPO της ομάδας OP ήταν μειωμένη. Ο παραγόμενος TNFα ήταν ακόμα πιο μειωμένος στα ζώα της ομάδας ODP, ενώ η δραστικότητα της MPO ήταν αυξημένη. Η παραγωγή TNFα μειωνόταν όταν PBMCs απομονωμένα από υγιή ζώα και επωασμένα με οστικό ομογενοποίημα, S. aureus (HKSA) ή και τα δύο διεγείρονταν μετέπειτα με E. coli (HKEC). Ακόμα περισσότερο μειωνόταν δε υπό την παρουσία αναστολέων των TLR υποδοχέων anti-TLR4 και anti-TLR9.
Συμπέρασμα: H σταφυλοκοκκική οστεομυελίτιδα τροποποιεί την έμφυτη ανοσιακή απόκριση του ξενιστή παρέχοντάς του πλεονέκτημα επιβίωσης μετά από θανατηφόρο λοίμωξη του ουροποιητικού από E. Coli. Ο πιθανός μηχανισμός φαίνεται να είναι η ενίσχυση της ανοσίας μέσω ρύθμισης των υποδοχέων TLR.
