Μονάδα:
Κατεύθυνση Εφαρμογές της Βιολογίας στην ΙατρικήΒιβλιοθήκη Σχολής Θετικών Επιστημών
Ημερομηνία κατάθεσης:
2021-11-26
Συγγραφέας:
Καλιγέρου Χρυσούλα
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Παναγούλα Κόλλια, Καθηγήτρια Μοριακής Γενετικής Ανθρώπου, Τμήμα Βιολογίας, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Επιδιορθωτικοί μηχανισμοί και εμπλεκόμενα γονίδια στα Μυελοδυσπλαστικά Σύνδρομα
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Επιδιορθωτικοί μηχανισμοί και εμπλεκόμενα γονίδια στα Μυελοδυσπλαστικά Σύνδρομα
Περίληψη:
Τα μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα (ΜΔΣ) είναι μια ετερογενής ομάδα κλωνικών διαταραχών του πολυδύναμου αιμοποιητικού κυττάρου που χαρακτηρίζονται από διαταραχές της ωρίμανσης και της διαφοροποίησης του και από μη αποδοτική αιμοποίηση. Τα ΜΔΣ εμφανίζονται σε μεγάλης ηλικίας άτομα (<70 έτη) και αποτελούν μία χρόνια ασθένεια με μεγάλο κίνδυνο εκτροπής προς Οξεία Μυελογενή Λευχαιμία και προσδόκιμο ζωής 0.5 έως 6 έτη. Σύμφωνα με ένα πιθανό μοντέλο παθογένειας της νόσου για την έναρξη και την εκτροπή προς Οξεία Μυελογενή Λευχαιμία απαιτείται συσσώρευση σημαντικού αριθμού μεταλλαγών. Για να πραγματοποιηθεί αυτό θα πρέπει στα κύτταρα να υπάρχει ένα καθεστώς γενετικής αστάθειας. Η γενετική αστάθεια προκαλείται και από τη δυσλειτουργία κάποιου ή κάποιων μηχανισμών επιδιόρθωσης του γενετικού υλικού. Στην παρούσα διπλωματική εργασία διερευνάται η έκφραση μεγάλου αριθμού γονιδίων (PCR arrays) που συμμετέχουν σε διαφορετικούς μηχανισμούς επιδιόρθωσης του γενετικού υλικού (BER, NER, HR, NHEJ, MMR ή άλλους) ώστε να εντοπιστούν τυχόν διαφορές στην έκφραση τους μεταξύ των ασθενών και υγιών μαρτύρων. Στη συνέχεια, με βάση τα αποτελέσματα των συστοιχιών έγινε επιλογή τριών γονιδίων (ΧΑΒ2,RPA1,ERCC8) τα οποία αξιολογούνται ως προς την έκφρασή τους με ποσοτική PCR. Η μεθοδολογία που χρησιμοποιείται είναι η PCR πραγματικού χρόνου, μέσω της οποίας υπολογίζεται η διαφορά στην έκφραση αυτών των γονιδίων ανάμεσα σε μία ομάδα ασθενών (21 ασθενείς) και της ομάδας ελέγχου (21 υγιή άτομα παρόμοιας ηλικίας). Οι ασθενείς ανήκουν σε επτά κατηγορίες ΜΔΣ (Raeb1, Raeb2, RA, RARS, RA, RCMD και Del5q), όπως αυτές ορίσθηκαν από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας το 2008. Ο ιστός που εξετάζεται είναι κατά το πλείστον απομονωμένα μονοκύτταρα του περιφερικού αίματος εκτός από ορισμένα δείγματα που προέρχεται από το μυελό των οστών. Η σχετική έκφραση των γονιδίων επιδιόρθωσης υπολογίζεται με τη μέθοδο ΔΔCT και μελετάται αρχικά μεταξύ όλων των παθολογικών δειγμάτων σε σχέση με την ομάδα ελέγχου και στη συνέχεια μεταξύ υψηλής/χαμηλής κακοήθειας ΜΔΣ.
Από τα αποτελέσματα της προαναφερθείσας μεθοδολογίας προκύπτει ότι στους ασθενείς με ΜΔΣ υποεκφράζονται τα δυο γονίδια (XAB2,ERCC8) επιδιόρθωσης που μελετήθηκαν, γεγονός που υποδεικνύει μεγάλη συσσώρευση βλαβών στο γενετικό υλικό.To γονίδιο RPA1 φαίνεται να υπερεκφράζεται κάτι που δικαιολογεί την σταδιακή εξέλιξη της νόσου προς εμφάνιση κακοήθειας. Επομένως, τα πειραματικά αποτελέσματα της παρούσας εργασίας συμβάλλουν στην κατανόηση του ρόλου των πολυάριθμων μορίων που συμμετέχουν στους διαφορετικούς μηχανισμούς επιδιόρθωσης και στη σχέση τους με τις διαφορετικές κατηγορίες ΜΔΣ και την ομάδα ελέγχου. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται προσπάθεια ερμηνείας των παρατηρηθέντων αλλαγών στην έκφραση των υπό μελέτη γονιδίων και συσχέτιση με τους μηχανισμούς παθογένειας των ΜΔΣ, ώστε να αξιολογηθούν κατάλληλα και να συμβάλλουν στη διερεύνηση της προδιάθεσης, έγκαιρης διάγνωσης ή/και θεραπείας των ασθενών με ΜΔΣ.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Θετικές Επιστήμες
Λοιπές θεματικές κατηγορίες:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Επιδιορθωτικοί μηχανισμοί DNA, Μυελοδυσπλαστικά Σύνδρομα, NER μηχανισμός επιδιόρθωσης, γονιδιακή έκφραση
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
2
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
51
