Μονάδα:
Κατεύθυνση Γερμανική Λογοτεχνία - Ελληνογερμανικές Σχέσεις στη Λογοτεχνία, τον Πολιτισμό και τις ΤέχνεςΒιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2023-01-18
Συγγραφέας:
Καρκαλιά Φιλαρέτη
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Αναστασία Αντωνοπούλου, Καθηγήτρια, Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.
Κατερίνα Καρακάση, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.
Νικόλαος-Ιωάννης Κοσκινάς, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.
Πρωτότυπος Τίτλος:
Antigonen im Widerstand Widerstand leistende Frauen Gegen das NS-Regime und den Faschismus in Deutschland und in Griechenland
Γλώσσες εργασίας:
Γερμανικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Αντιγόνες στην αντίσταση Γυναίκες της Αντίστασης ενάντια στο ναζιστικό καθεστώς και το φασισμό στη Γερμανία και την Ελλάδα
Περίληψη:
Οι γυναίκες ενάντια στον πόλεμο και τον φασισμό του Χίτλερ ακολούθησαν την πρόγονό τους και το πρωταρχικό ένστικτο για αντίσταση στην εξουσία και τον πόλεμο καθώς και για τη φροντίδα των νεκρών και των ζωντανών. Αυτό που κατάφεραν οι Αντιγόνες εκείνης της εποχής, αργότερα αποσιωπήθηκε, υποτιμήθηκε ή καλύφθηκε συστηματικά από ένα ανδρικό ηρωικό έπος. Στο συλλογικό αφήγημα κυριάρχησαν μόνο ήρωες που έκαναν το καθήκον τους για την πατρίδα και θύματα που διώχθηκαν και σκοτώθηκαν. Ανάμεσα σε αυτούς τους δύο πόλους άλλο αφήγημα δεν υπήρχε. Ωστόσο, ο μύθος της Αντιγόνης ως επιτομή της γυναικείας αντίστασης έρχεται σε αντίθεση με το αφήγημα του ηρωικού ανδρισμού και του ανδρικού ηρωισμού. Η Αντιγόνη δεν αντιπροσωπεύει μια τυφλή αγωνιστική στάση και προθυμία για χρήση βίας για χάρη της εξουσίας και της δύναμης, αλλά τον αγώνα για μια αξιοπρεπή στάση ζωής και κοσμοθεωρίας. Η αντίσταση της Αντιγόνης στη βία που βίωσε είναι εκδήλωση αντιβίας και πράξη αγάπης.
Στην παρούσα διπλωματική εργασία παρουσιάζεται η δράση και η ζωή των αντιστασιακών γυναικών στη Γερμανία και την Ελλάδα με βάση σχετικό γραπτό υλικό. Το βασικό υλικό που εξετάζεται και αναλύεται και συγκρίνεται εδώ είναι δύο μαρτυρίες: της Μαρίας Μπέικου: «Αφού με ρωτάτε, να θυμηθώ...» (2010), και της Ρόζμαρι Ράιχβαιν: «Τα χρόνια με τον Αδόλφο Ράιχβαιν διαμόρφωσαν τη ζωή μου». Ένα βιβλίο μνήμης, (1999) (Rosemarie Reichwein „Die Jahre mit Adolf Reichwein prägten mein Leben.“ Ein Buch der Erinnerung) καθώς και δύο λογοτεχνικά κείμενα, ιστορίες μυθοπλασίας με αυτοβιογραφικά χαρακτηριστικά: της Άλκης Ζέη: «Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα» (1987), και της Γκρέτε Βάιλ: «Η αδερφή μου Αντιγόνη» (1980) (Grete Weil „Meine Schwester Antigone“). Οι πραγματικές και φανταστικές Αντιγόνες που παρουσιάζονται εδώ ως προς το αρχέτυπο της Αντιγόνης, αντιπροσωπευτικές πολλών γυναικών της εποχής, αντιμετώπισαν διάφορες εκδοχές του Κρέοντα στη ζωή τους. Οι ζωές και οι πράξεις αυτών των γυναικών διασταυρώνονται σε διαφορετικές ίσως γεωγραφίες αλλά στον ίδιο ιστορικό χρόνο. Δεν γνωρίζονται όλες μεταξύ τους, αλλά τα κείμενά τους είναι μια αδιάκοπη συζήτηση μέσα στο χρόνο. Είναι αντιστεκόμενες και επιζώσες, ούτε θύματα ούτε μάρτυρες/ηρωίδες, που κουβαλούν την αλήθεια τους, τις αναμνήσεις και τις πληγές τους και προσπαθούν να τις επικοινωνήσουν.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Γλώσσα – Λογοτεχνία
Λέξεις-κλειδιά:
Αντιγόνη, αρχέτυπο, μνήμη, φροντίδα, αντίσταση, φασισμός,πόλεμος, χειραφέτηση, απελευθέρωση, μαρτυρίες, κείμενα
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
1
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
68
