Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Χρήστος Σαλάκος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Θεόδωρος Ξάνθος, Καθηγητής, Τμήμα Μαιευτικής, ΠΑΔΑ
Μαρία Γαζούλη, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Νικολέττα Ιακωβίδου, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ζωή Ηλιοδρομίτη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Θεοδώρα Μπούτσικου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κωνσταντίνος Πανουλής, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Εισαγωγή και στόχοι
Ο όρος "βακτηριακή μετατόπιση" (ΒΤ) αναφέρεται στη μετανάστευση βακτηρίων ή προϊόντων τους από τη γαστρεντερική οδό σε ιστούς που βρίσκονται έξω από αυτήν και μπορεί να συμβεί μετα από εντερική ισχαιμία-επαναιμάτωση. Ο όρος «ενδοτοξίνη» είναι συνώνυμος και χρησιμοποιείται εναλλακτικά με τον όρο λιποπολυσακχαρίτης (LPS). Ο LPS, ένα συστατικό των Gram-αρνητικών βακτηρίων του εντέρου, είναι ένας ισχυρός μικροβιακός παράγοντας λοιμογόνου δράσης, που μπορεί να προκαλέσει την παραγωγή προφλεγμονωδών μεσολαβητών, προκαλώντας εντοπισμένη και συστηματική φλεγμονή. Ο στόχος αυτής της μελέτης είναι να διερευνήσει εάν η νεογνική ασφυξία προκαλεί BT και αυξημένη συγκέντρωση LPS σε ένα ζωικό μοντέλο ασφυξίας σε χοιρίδια.
Υλικό και μέθοδοι
Είκοσι ένα (21) νεογέννητα αρσενικά χοιρίδια Landrace/Large White, ηλικίας 1-4 ημερών, καταναμήθηκαν τυχαία σε τρεις ομάδες, ομάδα ελέγχου (Α), ασφυξίας (Β) και ασφυξίας-καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης (CPR) (Γ). Όλα τα ζώα που χρησιμοποιήθηκαν, αναισθητοποιήθηκαν και υποβλήθηκαν σε αιμοδυναμική παρακολούθηση. Στην ομάδα Α, τα ζώα υποβλήθηκαν σε ευθανασία. Στην ομάδα Β, ο ενδοτραχειακός σωλήνας αποφράχθηκε για να προκαλέσει ασφυξία που οδηγεί σε καρδιοπνευμονική ανακοπή. Στην ομάδα Γ, τα ζώα αναζωογονήθηκαν μετά από ασφυξία και παρακολουθήθηκαν περαιτέρω για 30'. Η βακτηριακή μετατόπιση αξιολογήθηκε με τη μέτρηση της ενδοτοξίνης στο αίμα από την πυλαία φλέβα και την αορτή, καθώς και με τη μέτρηση της ενδοτοξίνης στους μεσεντερικούς λεμφαδένες (MLNs) κατά την ευθανασία. Τα αποτελέσματα δίνονται ως διάμεσος (IQR) με συγκέντρωση LPS σε EU/mL.
Αποτελέσματα
BT παρατηρήθηκε σε όλες τις ομάδες με ελάχιστη συγκέντρωση LPS στους MLNs και μέγιστη συγκέντρωση στην πυλαία φλέβα. Τα επίπεδα LPS στους MLNs ήταν υψηλότερα στην Ομάδα Β: 6,38 EU/mL (2,69-9,34) σε σύγκριση με τις άλλες ομάδες (Ομάδα A: 2,1 EU/mL (1,08-2,52), Ομάδα Γ: 1,66 EU/mL (1,51- 2,48), p = 0,012). Η διαφορά LPS αορτής προς MLNs (%) ήταν χαμηλότερη στην Ομάδα Β: 0,13% (0,04-1,17), σε σύγκριση με την Ομάδα Α: 5,08% (2,2-10,7) και την Ομάδα Γ: 3,42% (1,5-5,1)) (σ. = 0,042). Το ίδιο εντοπίστηκε για διαφορά LPS από πύλη προς MLN (%), η οποία ήταν χαμηλότερη στην Ομάδα Β: 0,94% (0,5-3) σε σύγκριση με την Ομάδα Α: 4,9% (4-15) και την Ομάδα Γ: 3,85% (1,5-5,1). )) (p = 0,044).
Συμπεράσματα
Η νεογνική ασφυξία μπορεί να προκαλέσει ΒΤ και αυξημένη συγκέντρωση LPS στο αίμα και στους ιστούς που βρίσκονται εκτός του γαστρεντερικού συστήματος.
Λέξεις-κλειδιά:
Ζωικό πειραματικό μοντέλο, Ενδοτοξίνη, Μικροβίωμα εντέρου, Εντερική ισχαιμία, Λιποπολυσακχαρίτες, Μικροβιακή διαμετάθεση, Νεογνική ασφυξία
