Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Ν. Γελαδάς, Καθηγητής, ΣΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Β. Πασχάλης, Αναπληρωτής Καθηγητής, ΣΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Π. Μποτώνης, Επίκουρος, ΣΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Η έντονη έκκεντρη άσκηση έχει τεκμηριωθεί ότι προκαλεί μυϊκή βλάβη (EIMD), η οποία συνήθως εκδηλώνεται με μείωση του εύρους κίνησης (ROM), μείωση της παραγόμενης μυϊκής δύναμης καθώς και με καθυστερημένη έναρξη μυϊκού πόνου (DOMS) και πρήξιμο. Η κρυοθεραπεία έχει προταθεί ως ένας αποτελεσματικός τρόπος ενίσχυσης της ανάρρωσης μετά το EIMD, αλλά αυτή η προσέγγιση είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενη. Από την άλλη πλευρά, τα πρόσφατα προκαταρκτικά ευρήματα υποδηλώνουν ότι η θερμοθεραπεία μπορεί να είναι μια εναλλακτική παρέμβαση για ταχύτερη ανάρρωση μετά την EIMD. Ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να προσδιοριστεί εάν η θερμοθεραπεία, μέσω εφαρμογής καψαϊκίνης στο δέρμα, θα μπορούσε να είναι μια αποτελεσματική στρατηγική για την επιτάχυνση της αποκατάστασης των σκελετικών μυών μετά από έκκεντρη άσκηση και τη βελτίωση της απόδοσης σε επακόλουθες μυϊκές προσπάθειες.
Είκοσι εννέα υγιείς, σωματικά δραστήριοι νέοι άνδρες (Μάζα σώματος: 76,1 ± 14,5, Ανάστημα: 1,7± 0,1, Σωματικό λίπος:
16,5 ± 17,1) υποβλήθηκαν σε έκκεντρη άσκηση αποτελούμενη από 6 σετ Χ 20 άλματα με ένα πόδι-από υπερυψωμένη πλατφόρμα (ύψος 0,20μ)- με διάλειμμα 2 λεπτών μεταξύ κάθε σετ. Η συνεδρία έκκεντρης άσκησης πραγματοποιήθηκε δύο φορές, μία για το εικονικό φάρμακο (PL) και η άλλη για τη θερμική θεραπεία (HT) χρησιμοποιώντας ένα διαφορετικό τυχαία επιλεγμένο πόδι σε κάθε περίπτωση. Μεταξύ των δύο θεραπειών χρησιμοποιήθηκε ένα διάστημα δύο εβδομάδων. Η θερμική θεραπεία
περιλάμβανε επιθέματα καψαϊκίνης (περιεκτικότητα σε καψαϊκίνη:0,025%) που τοποθετήθηκαν για 48 ώρες μετά την άσκηση στις ασκούμενες μυϊκές ομάδες (δηλαδή, τετρακέφαλο μηριαίο). Δείκτες μυϊκής βλάβης [δηλ. καθυστερημένος μυϊκός πόνος -DOMS, εύρος κίνησης - ROM και κάθετο άλμα από ημικάθισμα (SJ)] αξιολογήθηκαν πριν από κάθε έκκεντρη άσκηση και 48 ώρες μετά από θεραπεία είτε με εικονικό φάρμακο είτε με καψαϊκίνη. Παράλληλα, πραγματοποιήθηκε και αξιολόγηση της οξυγόνωσης των μυών με τη χρήση φασματοσκοπίας εγγύς υπέρυθρης ακτινοβολίας (NIRS, vastus lateralis).
Το πρωτόκολλο έκκεντρης άσκησης προκάλεσε σημαντικές αλλαγές σε όλους τους δείκτες μυϊκής βλάβης [δηλαδή, DOMS, ROM και SJ) μετά από αμφότερες τις συνθήκες (p < 0,05). Ωστόσο, το DOMS ήταν χαμηλότερο μετά τη θερμοθεραπεία σε σύγκριση με τη θεραπεία εικονικού φαρμάκου (p < 0,026). Δεν καταγράφηκαν διαφορές μεταξύ των πειραματικών συνθηκών όσον αφορά την τοπική μυϊκή αιμοδυναμική, το άλμα και την απόδοση του εύρους κίνησης.
Παρά το γεγονός ότι η εφαρμογή επιθεμάτων καψαϊκίνης στο δέρμα μετά από έντονη έκκεντρη άσκηση έχει αναλγητική δράση, δεν φαίνεται να βελτιώνει την απόδοση της επόμενης άσκησης. Η αναλγητική επίδραση από την εφαρμογή καψαϊκίνης στο δέρμα μπορεί να οφείλεται στη διέγερση των διαύλων TRPV-1. Η αμετάβλητη απόδοση της άσκησης μετά τη θεραπεία με καψαϊκίνη παραμένει προς επίλυση.
Λέξεις-κλειδιά:
ασκησιογενής μυϊκή βλάβη, θερμοθεραπεία, καψαϊκίνη, καθυστερημένος μυϊκός πόνος, εύρος κίνησης, κάθετο άλμα από ημικάθισμα
