Συσχέτηση της L-Dopa αποκαρβοξυλάσης με τον νευροεκφυλισμό

Διπλωματική Εργασία uoadl:3396810 23 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Κλινική Βιοχημεία - Μοριακή Διαγνωστική
Βιβλιοθήκη Σχολής Θετικών Επιστημών
Ημερομηνία κατάθεσης:
2024-04-22
Έτος εκπόνησης:
2024
Συγγραφέας:
Τσαγγαρίδου Στέφανη
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Διδώ Βασιλακοπούλου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Tμήμα Βιολογίας, EΚΠΑ, (Επιβλέπουσα)
Διαμαντής Σιδέρης Καθηγητής Τμήμα Βιολογίας ΕΚΠΑ,
Νίκη Βασιλάκη Ερευνήτρια Β’, Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Συσχέτηση της L-Dopa αποκαρβοξυλάσης με τον νευροεκφυλισμό
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Συσχέτηση της L-Dopa αποκαρβοξυλάσης με τον νευροεκφυλισμό
Περίληψη:
Οι νευροεκφυλιστικές ασθένειες αποτελούν έναν πολύπλοκο κλάδο των νευρολογικών παθήσεων, των οποίων η παθοφυσιολογία παραμένει ασαφής. Η νόσος του Alzheimer (AD) είναι μία από τις πιο συχνές νευροεκφυλιστικές διαταραχές που σχετίζονται με την ηλικία ή με κληρονομικές μεταλλάξεις. Η εξέλιξη της AD συνδέεται με τη συσσώρευση κυτταροτοξικού πεπτιδίου του β-αμυλοειδούς (Aβ) και της υπερφωσφορυλιωμένης πρωτεΐνης tau σε συνδυασμό με άλλα παθολογικά χαρακτηριστικά, όπως η απώλεια συναπτικής λειτουργίας, ο ελαττωματικός μεταβολισμός της ενέργειας, οι ανισορροπίες στην ομοιόσταση των πρωτεϊνών και των μετάλλων. Η πρόδρομη πρωτεΐνη του αμυλοειδούς (APP) είναι μια μεμβρανική πρωτεΐνη που θεωρείται ότι διαδραματίζει κύριο ρόλο στην παθολογία της νόσου. Είναι γνωστό ότι η APP σε φυσιολογικές συνθήκες ακολουθεί μια μη αμυλοειδογόνο πορεία- ωστόσο, μπορεί να προχωρήσει σε ένα αμυλοειδογενές μονοπάτι, το οποίο οδηγεί στη δημιουργία εξωκυτταρικών επιβλαβών πλακών Aβ. H δεύτερη πιο κοινή νευροεκφυλιστική διαταραχή είναι η νόσος του Parkinson. H α-συνουκλεΐνη είναι μια προσυναπτική νευρωνική πρωτεΐνη που συνδέεται γενετικά και νευροπαθολογικά με τη νόσο του Parkinson (PD). Πιστεύεται ότι οι ανώμαλες διαλυτές ολιγομερείς διαμορφώσεις της, τα λεγόμενα πρωτοϊνίδια, είναι τα τοξικά είδη που μεσολαβούν για τη διαταραχή της κυτταρικής ομοιόστασης και τον νευρωνικό θάνατο, μέσω επιδράσεων σε διάφορους ενδοκυτταρικούς στόχους, συμπεριλαμβανομένης της συναπτικής λειτουργίας. Επιπλέον, η εκκρινόμενη α-συνουκλεΐνη μπορεί να ασκεί επιβλαβείς επιδράσεις στα γειτονικά κύτταρα, συμβάλλοντας έτσι ενδεχομένως στη διάδοση της νόσου. Η πρωτεΐνη αυτή είναι άφθονη στα νευρικά κύτταρα που παράγουν ντοπαμίνη και συγκεντρώνεται ιδιαίτερα στον εγκέφαλο. H ανάδειξη της DDC ως ένα πιθανό βιοδείκτη των Παρκινσονικών διαταραχών, φέρνει στο προσκήνιο την αναγκαιότητας της περαιτέρω μελέτης του αναδυόμενου πολύπλοκου ρόλου του ενζύμου. Είναι ευρέως γνωστό πως η DDC αποτελεί το ένζυμο μετατροπής της L-DOPA σε ντοπαμίνη στο μονοπάτι βιοσύνθεσης κατεχολαμινών. Στην παρούσα διπλωματική εργασία έγινε προσπάθεια να προσδιοριστεί η επίδραση του ενζύμου της DDC στην πρωτεολυτική επεξεργασία της προδρόμου πρωτεΐνης του αμυλοειδούς (APP) αλλά και στα επίπεδα έκφρασης και συσσωμάτωσης των ολιγομερών μορφών της ενδογενούς α-συνουκλεΐνης σε συνάρτηση με οξειδωτικές (Η2Ο2) και αντιοξειδωτικές (l-ascorbic acid) συνθήκες. Το κυτταρικό σύστημα που χρησιμοποιήθηκε αποτελεί μοντέλο προσομοίωσης των ντοπαμινεργικών νευρώνων. Επιλέχθηκε η κυτταρική σειρά CHO-K1 η οποία είναι απαλλαγμένη από τα ένζυμα και τις πρωτεΐνες που σχετίζονται με την παραγωγή και το μεταβολισμό των κατεχολαμινών που συναντώνται σε όλα τα κύτταρα νευρικού τύπου. Για τη διεξαγωγή των πειραμάτων, στο παραπάνω κυτταρικό σύστημα έγινε επιμόλυνση με το cDNA της ανθρώπινης DDC. Το σύνολο των αποτελεσμάτων που παρουσιαστήκαν στην παρούσα διπλωματική εργασία επιβεβαιώνει την εμπλοκή του ενζύμου της DDC στον νευροεκφυλισμό τόσο στη νόσο Alzheimer όσο και στη νόσο του Parkinson, ενισχύοντας την άποψη πως νευροεκφυλιστικές νόσοι έχουν κοινή μοριακή βάση. Βάση των αποτελεσμάτων, καταδεικνύεται η αντίσταση που προκαλείται από το ένζυμο της DDC προς τον κυτταρικό θάνατο υπό την επίδραση της οξειδωτική καταπόνησης και κατά επέκταση η πιθανή συμμετοχή του ενζύμου στον μηχανισμό της οξειδωτικής καταπόνησης. Οι παρατηρήσεις μας επιβεβαιώνουν τον διττό ρόλο του ασκορβικού οξέος ενώ αναδύουν ένα πιθανό φραγμό που προκύπτει από την δράση του ασκορβικού οξέος προς τον ρόλο της DDC. Επιπρόσθετα, οι παρατηρήσεις μας υποδηλώνουν πως η DDC ενδεχομένως να εμπλέκεται στην πρωτεολυτική διαδικασία αλλά και να καθοδηγεί την πρωτεόλυση της APP προς την αμυλοειδογενής οδό. Τέλος, τα κύτταρα τα οποία είχαν επιμολυνθεί με το ανθρώπινο cDNA της DDC εμφάνισαν μια τάση προς την επαγωγή της συσσωμάτωσης της α-συνουκλεΐνης.Κρίνεται αναγκαία λοιπόν, η περαιτέρω μελέτη του πολύπλοκου ρόλου της DDC.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Θετικές Επιστήμες
Λέξεις-κλειδιά:
νευροεκφυλισμός, L-dopa αποκαρβοξυλάση , οξειδωτική καταπόνηση , α-συνουκλεΐνη, APP , DDC
Ευρετήριο:
Όχι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
117
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
313
Αριθμός σελίδων:
117
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο έως 2027-04-24.

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ -ΣΤΕΦΑΝΗ ΤΣΑΓΓΑΡΙΔΟΥ.pdf
2 MB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο έως 2027-04-24.