Από τον Ποιητικό και Εικαστικό Ρίτσο στους Γερμανούς Εξπρεσιονιστές Ζωγράφους: μια διακαλλιτεχνική ερμηνευτική προσέγγιση.

Αμπατζόγλου Άννα

Μονάδα:

Τμήμα Φιλολογίας
Βιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής

Ημερομηνία κατάθεσης:

2024-05-13

Έτος εκπόνησης:

2024

Συγγραφέας:

Αμπατζόγλου Άννα

Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:

Δημήτρης Αγγελάτος, Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας και Θεωρίας Λογοτεχνίας, (Τμήμα Φιλολογίας-ΕΚΠΑ)
Λητώ Ιωακειμίδου, Επίκουρη Καθηγήτρια Συγκριτικής Φιλολογίας, (Τμήμα Φιλολογίας-ΕΚΠΑ)
Πέγκυ Καρπούζου, Επίκουρη Καθηγήτρια Θεωρίας Λογοτεχνίας, (Τμήμα Φιλολογίας-ΕΚΠΑ)
Δημήτρης Κόκορης, Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας (Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής-ΑΠΘ)
Δημήτρης Παυλόπουλος, Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης (Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας-ΕΚΠΑ)
Έλλη Φιλοκύπρου, Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας (Τμήμα Ε.Μ.Μ.Ε-ΕΚΠΑ)
Ευαγγελία Διαμαντοπούλου, Επίκουρη Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης (Τμήμα Ε.Μ.Μ.Ε-ΕΚΠΑ)

Πρωτότυπος Τίτλος:

Από τον Ποιητικό και Εικαστικό Ρίτσο στους Γερμανούς Εξπρεσιονιστές Ζωγράφους: μια διακαλλιτεχνική ερμηνευτική προσέγγιση.

Γλώσσες διατριβής:

Ελληνικά

Μεταφρασμένος τίτλος:

Περίληψη:

Αντικείμενο μελέτης της ανά χείρας διατριβής αποτελεί το ποιητικό έργο του Γιάννη Ρίτσου που συνεγράφη κατά την περίοδο της επταετούς στρατιωτικής δικτατορίας – συγκεκριμένα, από την συλλογή Τέταρτη Διάσταση έως την συλλογή Γίγνεσθαι – ιδωμένο μέσα από ένα διακαλλιτεχνικό/διαμεσικό ερμηνευτικό πρίσμα. Ειδικότερα, μας απασχολεί το ζήτημα της (ανα)παράστασης, οι διαφορετικοί, δηλαδή, τρόποι οπτικοποίησης της εκφραστικής έντασης στα σημεία πύκνωσης του ποιητικού λόγου του Ρίτσου, με τέτοιον τρόπο ώστε τα οπτικά-και-λεκτικά, ριζωματικά αρθρωμένα, μεγέθη να εξέχουν ανάγλυφα από το ρηματικό. Προκειμένου αυτό να καταστεί σαφές, διατρεχούμε εικαστικά παραδείγματα του γερμανικού εξπρεσιονισμού, εντός των οποίων εγγράφεται και θεματοποιείται το αισθητηριακά προσληφθέν σοκ της παροντικά αναδυόμενης στιγμής ως παραμόρφωση των εξεικονιζόμενων μεγεθών και, επομένως, ως ανατροπή των οπτικών σχέσεων. Σε αυτό το πλαίσιο, μελετώνται από κοινού τα εν λόγω διεστώτα εκφραστικά μέσα (της ποίησης και της ζωγραφικής), προκειμένου να διερευνηθούν τα σημεία σύγκλισης και απόκλισής τους. Στόχος της παρούσας μελέτης είναι ο εντοπισμός και η ανάλυση των παραμέτρων εκείνων που εντάσσουν τον ποιητικό λόγο του Ρίτσου στο αισθητικό παράδειγμα του μοντερνισμού, όπως είναι, για παράδειγμα, η κατάλυση του γραμμικού χρόνου και η ακόλουθη αναδιάρθρωσή του, η ζωγραφικής και γλυπτικής τάξεως απόδοση του ενεστωτικά αναδυόμενου Συμβάντος που φέρει ιδιαίτερα υλικό ποιόν, το ζήτημα της χιασματικής παρουσίας/απουσίας του χωροποιημένου οπτικού/απτικού όγκου, καθώς και η πολυεπίπεδη θεματοποίηση των ορατών και αθέατων όψεων της πραγματικότητας ως συγχρονικά αναδυόμενες.

Κύρια θεματική κατηγορία:

Γλώσσα – Λογοτεχνία

Λέξεις-κλειδιά:

Διακαλλιτεχνική/διαμεσική ερμηνευτική προσέγγιση, ποίηση, ζωγραφική, Γιάννης Ρίτσος, εξπρεσιονισμός, (ανα)παράσταση, οπτικοποίηση, χίασμα, ρίζωμα, χωροποίηση του χρόνου, παροντικότητα.

Ευρετήριο:

Ναι

Αρ. σελίδων ευρετηρίου:

Εικονογραφημένη:

Ναι

Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:

332

Αριθμός σελίδων:

683

Αρχείο:

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο έως 2025-05-13.

Μόνιμη διεύθυνση: