Κατεύθυνση Λογοτεχνία, σκέψη και πολιτισμός στον ελληνορωμαϊκό κόσμο
Βιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής

2024-06-12

2024

Δούκα Αγγελική

Παπαϊωάννου Σοφία (Επόπτρια), Καθηγήτρια Λατινικής Φιλολογίας, τμήμα Φιλολογίας, τομέας Κλασικής Φιλολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Καρβούνη Αικατερίνη- Νίνα, Επίκουρη Καθηγήτρια Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας, τμήμα Φιλολογίας, τομέας Κλασικής Φιλολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Βερτουδάκης Βασίλειος, Αναπληρωτής Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας, τμήμα Φιλολογίας, τομέας Κλασικής Φιλολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Dux Femina Facti: Η μορφή της Κλυταιμνήστρας στην τραγωδία και της Αγριππίνας της Νεότερης στη ρωμαϊκή ιστοριογραφία

Ελληνικά
Λατινικά

Dux Femina Facti: Η μορφή της Κλυταιμνήστρας στην τραγωδία και της Αγριππίνας της Νεότερης στη ρωμαϊκή ιστοριογραφία

Θέμα της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η σύγκριση του πορτρέτου δύο γυναικείων μορφών, ως προς τα έμφυλα χαρακτηριστικά τους: της Κλυταιμνήστρας, όπως αυτή αναδεικνύεται στην αττική τραγωδία και στο ρωμαϊκό δράμα, και της Αγριππίνας της Νεότερης, βάσει της παρουσίας της στην ρωμαϊκή ιστοριογραφία της πρώιμης αυτοκρατορικής περιόδου. Η επιλογή των δύο ηρωίδων δεν είναι τυχαία. Η απεικόνισή τους τόσο στην ελληνορωμαϊκή τραγωδία όσο και στην ρωμαϊκή ιστοριογραφία αποτυπώνονται με τα ίδια χαρακτηριστικά• είναι και δύο ικανές ηγέτιδες πόλεων (dux femina) και δολερές μοιχοί (incesta femina, adultera femina) –συζυγοκτόνοι. Επιπρόσθετα, και οι δύο γυναίκες τιμωρούνται για τις πράξεις τους από τους γιους τους, Ορέστη και Νέρωνα αντίστοιχα. Αν και η Κλυταιμνήστρα αποτελεί μια λογοτεχνική και μυθολογική μορφή, τα χαρακτηριστικά της έχουν εμπνεύσει τους Ρωμαίους ιστοριογράφους, οι οποίοι σκιαγραφούν την Αγριππίνα με παρόμοιο τρόπο. Συνεπώς, η Αγριππίνα αποτελεί και εκείνη ένα λογοτεχνικό κατασκεύασμα, όπως ακριβώς και η Κλυταιμνήστρα, παρόλο που είναι ιστορικό πρόσωπο. Για την σκιαγράφηση της Κλυταιμνήστρας χρησιμοποιήθηκαν οι ελληνικές τραγωδίες "Ὀρέστεια" του Αισχύλου, "Ἠλέκτρα" του Σοφοκλή, "Ἠλέκτρα" του Ευριπίδη, καθώς και η ρωμαϊκή τραγωδία "Agamemnon" του Σενέκα. Αντίστοιχα, για την Αγριππίνα, κύρια ιστορική πηγή αποτελεί ο Τάκιτος και το έργο του, "Annales" (12-14). Συμπληρωματικά, χρησιμοποιήθηκαν και τα έργα των Σουητώνιου ("Vita Divi Claudii, Vita Caligulae, Vita Neronis") και Δίωνα Κάσσιου ("Ῥωμαϊκή Ἱστορία") προκειμένου να ενισχυθούν τα χαρακτηριστικά της Αγριππίνας, τα οποία παρουσιάζονται από τον Τάκιτο.

Γλώσσα – Λογοτεχνία

Αττική Τραγωδία, Ρωμαϊκή Ιστοριογραφία, Κλυταιμνήστρα, Αγριππίνα η Νεότερη, λογοτεχνικό κατασκεύασμα, dux femina / γυναίκα- ηγέτις.

Όχι

0

Όχι

218

106

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο έως 2024-12-12.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/3400570