Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Βασιλόπουλος Σπυρίδων, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Οδοντιατρικής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Μαδιανός Φοίβος, Καθηγητής, Τμήμα Οδοντιατρικής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Μπομπέτσης Γεώργιος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Οδοντιατρικής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Περίληψη:
Σκοπός: Η μελέτη έχει ως στόχο την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας δύο καθημερινής χρήσης στοματικών διαλυμάτων που περιείχαν χλωρεξιδίνη (CHX) (0,05% w/v) στη βελτίωση των περιοδοντικών δεικτών και των χρωστικών όταν χρησιμοποιούνται συμπληρωματικά της στοματικής υγιεινής.
Υλικά και Μέθοδοι: Σε αυτήν την τυχαιοποιημένη, διπλή τυφλή κλινική μελέτη, 81 συμμετέχοντες χρησιμοποίησαν δύο φορές ημερησίως για 3 μήνες στοματικό διάλυμα. Ομάδα 1: CHX 0,05% + CPC 0,05% + H2O2 0,8%, Ομάδα 2: CHX 0,05% + CPC 0,05%, και Ομάδα 3: εικονικό, συμπληρωματικά της στοματικής υγιεινής. Αρχικά, πραγματοποιήθηκε αποτρύγωση, αεροστίβλωση και δόθηκαν οδηγίες για στοματική υγιεινή, ενώ οι συμμετέχοντες εντάχθηκαν σε πρόγραμμα προετοιμασίας διάρκειας 2 εβδομάδων. Κλινικές μετρήσεις και τυποποιημένες φωτογραφίες πραγματοποιήθηκαν στην αρχή, στον 1ο, 2ο και 3ο μήνα για την αξιολόγηση των δεικτών πλάκας, φλεγμονής και χρωστικών. Στο τέλος της πειραματικής περιόδου αξιολογήθηκε ο χρόνος απομάκρυνσης των τρυγιακών εναποθέσεων και αεροστίλβωσης, καθώς και συμπληρώθηκε ερωτηματολόγιο από τους συμμετέχοντες. Οι πρωταρχικοί στόχοι περιλάμβαναν την αξιολόγηση της συσσώρευσης οδοντικής μικροβιακής πλάκας, της φλεγμονής και των χρωστικών, ενώ οι δευτερεύοντες στόχοι περιλάμβαναν την ικανοποίηση των συμμετεχόντων.
Αποτελέσματα: Η μελέτη αξιολόγησε την αποτελεσματικότητα των στοματικών διαλυμάτων στη μείωση του σχηματισμού οδοντικής μικροβιακής πλάκας και της φλεγμονής κατά τη διάρκεια τριών μηνών. Ο Δείκτης Πλάκας (PI) αυξήθηκε σημαντικά σε όλες τις ομάδες μέχρι το τέλος της μελέτης, με την Ομάδα 1 να εμφανίζει χαμηλότερη αύξηση σε σύγκριση με την Ομάδα 3 (Ομάδα 3 vs 1: LS mean = 0,314, 95% CI [0,027 - 0,600]; p = 0,0322). Το ποσοστό της επιφάνειας των δοντιών που καλύπτεται από πλάκα (PA%) αυξήθηκε επίσης σημαντικά σε όλες τις ομάδες, με την Ομάδα 2 και 3 να εμφανίζουν μεγαλύτερες αυξήσεις σε σύγκριση με την Ομάδα 1 (Ομάδα 2 έναντι 1: LS mean = 5,847, 95% CI [1,562 - 10,132]; p = 0,0075, Ομάδα 3 vs 1: LS mean = 5,757, 95% CI [1,422 - 10,092]; p = 0,0092). Ο Ουλικός Δείκτης (GI) διαφέρει μεταξύ των ομάδων, με την Ομάδα 3 να εμφανίζει την υψηλότερη μέση τιμή στο τέλος της μελέτης. Παρατηρήθηκε χρωστικές στις Ομάδες 1 και 2, αλλά όχι στην Ομάδα 3, με την Ομάδα 2 να έχει την υψηλότερη SI στις V2 και V3 [μέση τιμή 0,368, SD: ±0,8843 στη V2 (p = 0,009) και 0,551, SD: ±1,1350 στη V3 (p = 0,015)]. Δεν εντοπίστηκαν σημαντικές διαφορές στον χρόνο που απαιτείται για την αποτρύγωση και αεροστίλβωση μεταξύ των ομάδων. Οι αυτοαναφερόμενες παρενέργειες περιλάμβαναν την εμφάνιση χρωστικών και μικρού ερεθισμού, με την Ομάδα 2 να αναφέρει το υψηλότερο ποσοστό.
Συμπεράσματα: Συμπερασματικά, όσον αφορά το δείκτη πλάκας, τα στοματικά διαλύματα με χαμηλή συγκέντρωση CHX σε συνδυασμό με CPC προσφέρουν μια επιπλέον επίδραση στο PI και το PA% σε σύγκριση με την απλή στοματική υγιεινή. Παρά το γεγονός ότι και οι δύο πειραματικές ομάδες έδειξαν τάση προς μείωση του ουλικού δείκτη, η ανάπτυξη της ουλίτιδας δεν επηρεάστηκε σημαντικά. Επιπλέον, o δείκτης των χρωστικών ήταν σημαντικά μικρότερος όταν προστίθεται το υπεροδείξιο του υδρογόνου στη χλωρεξιδίνη.
