Μονάδα:
Τμήμα ΙατρικήςΒιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2024-12-06
Συγγραφέας:
Μακρής Νικόλαος
Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Ευάγγελος Τέρπος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ιγνάτιος Οικονομίδης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ευστάθιος Καστρίτης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κίμων Σταματελόπουλος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Μαρία Γαβριατοπούλου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Αλέξανδρος Μπριασούλης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Γεώργιος Γεωργιόπουλος, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Πατρών
Πρωτότυπος Τίτλος:
Ο ρόλος της αναστολής του πρωτεασώματος στη μηχανική του μυοκαρδίου σε ανθρώπους
Γλώσσες διατριβής:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Ο ρόλος της αναστολής του πρωτεασώματος στη μηχανική του μυοκαρδίου σε ανθρώπους
Περίληψη:
Εισαγωγή: Το σύστημα ουβικουϊτίνης-πρωτεασώματος είναι κομβικό για τη φυσιολογική λειτουργία των μυοκαρδιακών κυττάρων. Σε πειραματικά μοντέλα, η αναστολή του πρωτεασώματος έχει βρεθεί να επηρεάζει τη λειτουργία του μυοκαρδιακού κυττάρου, αλλά ο ακριβής κλινικός ρόλος του συστήματος ουβικουϊτίνης-πρωτεασώματος στην καρδιακή λειτουργία δεν έχει πλήρως διαλευκανθεί.
Σκοπός και μέθοδοι: Ο σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η εξέταση της μηχανικής του μυοκαρδίου σε ανθρώπους μετά από αναστολή του πρωτεασώματος. Έτσι, συμπεριλάβαμε προοπτικά 48 ασθενείς με πολλαπλό μυέλωμα και ένδειξη να λάβουν carfilzomib, το οποίο είναι ένας μη αναστρέψιμος αναστολέας πρωτεασώματος. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε μια αρχική εξέταση και σε υπερηχοκαρδιογραφική μελέτη με ανάλυση με την τεχνική speckle tracking για την εκτίμηση της μυοκαρδιακής παραμόρφωσης. Το carfilzomib χορηγήθηκε σύμφωνα με το θεραπευτικό πρωτόκολλο Kd. Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε επαναληπτικές υπερηχοκαρδιογραφικές μελέτες στον 3ο και 6ο μήνα από την έναρξη του carfilzomib. Η ενεργότητα του πρωτεασώματος (PrA) μετρήθηκε σε περιφερικά μονοπύρηνα κύτταρα του αίματος στα προαναφερθέντα χρονικά σημεία. Επίσης, σε αυτά τα χρονικά σημεία μετρήθηκαν βιοδείκτες φλεγμονής και μυοκαρδιακής βλάβης, παράλληλα με ταχύτητα σφυγμικού κύματος, εξαρτώμενη από τη ροή αγγειοδιαστολή, και παράμετροι αρτηριακής πίεσης. Μια άλλη ομάδα ασθενών με πολλαπλό μυέλωμα που δεν λάμβαναν carfilzomib λειτούργησε ως ομάδα ελέγχου καρδιοτοξικότητας.
Αποτελέσματα: Παρατηρήσαμε πως στους 3 μήνες θεραπείας υπήρξε μια πρώιμη επιδείνωση της τμηματικής παραμόρφωσης της αριστερής κοιλίας και της δομής και λειτουργίας του αριστερού κόλπου, η οποία ήταν σταθερή και πιο έντονη από αυτήν που παρατηρήθηκε στην ομάδα ελέγχου καρδιοτοξικότητας. Στους 6 μήνες θεραπείας παρατηρήσαμε επιπρόσθετα διάχυτη έκπτωση της λειτουργικότητας αριστερής και δεξιάς κοιλίας (p<0.05 για όλα). Οι μεταβολές αυτές των παραμέτρων της μηχανικής του μυοκαρδίου ήταν ανεξάρτητες της αρτηριακής πίεσης, της ενδοθηλιακής λειτουργίας, της φλεγμονής και των δεικτών μυοκαρδιακής βλάβης. Ακόμη, οι μεταβολές στη συνολική επιμήκη παραμόρφωση της αριστερής κοιλίας (GLS), της τμηματικής παραμόρφωσης και των παραμέτρων του αριστερού κόλπου σχετίστηκαν με μεταβολές της PrA (p<0.05 για όλα). Τέλος, παρατηρήσαμε πως οι ασθενείς με αρχικές τιμές GLS<-18% ή ρυθμού παραμόρφωσης του αριστερού κόλπου>1.71 σχετίστηκαν με μηδενική επίπτωση υπερτασικών συμβαμάτων.
Συμπέρασμα: Η αναστολή του συστήματος του πρωτεασώματος προκάλεσε, σε κλινικό επίπεδο, σφαιρική επιδείνωση της καρδιακής λειτουργίας.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Καρφιλζομίμπη, Μηχανική μυοκαρδίου, Ενεργότητα πρωτεασώματος, Καρδιοτοξικότητα, Υπέρταση
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
199
