Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Μπογδάνης Γρηγόρης, Καθηγητής, Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Περίληψη:
Σκοπός της έρευνας ήταν να συγκριθεί η επίδραση στατικών και δυναμικών διατάσεων στην οριζόντια αλτική ικανότητα, καθώς και να εξεταστεί εάν αυτή η επίδραση θα διατηρούνταν για τα επόμενα 7,5 λεπτά από την εκτέλεση των διατάσεων. Στην παρούσα έρευνα συμμετείχαν εθελοντικά 9 πρώην αθλητές (6) και αθλήτριες (3) διαφόρων αθλημάτων (ηλικίας 18-26 ετών, σωματικής μάζας 73±8,8 κιλά και 62±4,7 κιλά αντίστοιχα, ύψος 1,78±0,04 μέτρα και 1,67±0,04 μέτρα αντίστοιχα, μέσος όρος ± sd). Έγιναν 5 συναντήσεις για κάθε συμμετέχοντα με διαφορά ανάμεσά τους περίπου μιας βδομάδας και η πρώτη αποτέλεσε συνάντηση εξοικείωσης. Χρησιμοποιήθηκε ένας σχεδιασμός διάτασης και άλματος με το ένα πόδι (μονό και τριπλό άλμα), με το άλλο άκρο να λειτουργεί ως πόδι ελέγχου και να μη διατείνεται. Οι συμμετέχοντες εκτέλεσαν 4 συνθήκες σε τυχαία και ισοσταθμισμένη σειρά. Οι συνθήκες ήταν οι εξής: 1. Δυναμικές διατάσεις-μονό άλμα (single hop), 2. Στατικές διατάσεις-μονό άλμα (single hop), 3. Δυναμικές διατάσεις-τριπλό άλμα (triple hop), 4. Στατικές διατάσεις-τριπλό άλμα (triple hop). Σε όλες τις συνθήκες, το μήκος του μονού και τριπλού άλματος με το ένα πόδι μετρήθηκε για το διατεινόμενο και το πόδι ελέγχου ακριβώς πριν τις διατάσεις και μετά από 30 δευτερόλεπτα, 2,5 λεπτά, 5 λεπτά και 7,5 λεπτά. Πραγματοποιήθηκε σύγκριση της επίδρασης των στατικών και των δυναμικών διατάσεων στην επίδοση, με στατιστική επεξεργασία των δεδομένων με TTest ανά ζεύγη, για κάθε χρονικό σημείο στο οποίο μετρήθηκαν τα άλματα μετά από τις εκάστοτε διατάσεις, δηλαδή στα 30 δευτερόλεπτα, 2,5 λεπτά, 5 λεπτά και 7,5 λεπτά, σε σχέση με την αρχική μέτρηση που έγινε πριν την εκτέλεση της διατατικής συνθήκης. Προέκυψε ότι στο μονό άλμα υπήρχε στατιστικώς σημαντική αύξηση στις επιδόσεις μετά τα 7,5 λεπτά από τις δυναμικές διατάσεις (p=0,041<0,05). Όσον αφορά το τριπλό άλμα στην ίδια συνθήκη των δυναμικών διατάσεων, βρέθηκε στατιστικώς σημαντική μείωση στις επιδόσεις στα 30 δευτερόλεπτα (p=0,020<0,05). Δε βρέθηκαν άλλες στατιστικώς σημαντικές διαφορές στα υπόλοιπα χρονικά σημεία ούτε στο μονό ούτε στο τριπλό άλμα. Για τις στατικές διατάσεις δε βρέθηκαν στατιστικώς σημαντικές διαφορές σε κανένα χρονικό σημείο ούτε στο μονό ούτε στο τριπλό άλμα (p>0,05). Οι επιδόσεις των ποδιών ελέγχου των δύο διατατικών συνθηκών δεν εμφάνισαν στατιστικώς σημαντικές διαφορές σε κανένα χρονικό σημείο για κανένα από τα δύο είδη αλμάτων. Όταν συγκρίθηκαν οι τιμές μετά από τις στατικές και οι τιμές μετά τις δυναμικές διατάσεις μεταξύ τους, σε κάθε χρονικό σημείο εκτέλεσης αλμάτων, δε βρέθηκαν στατιστικώς σημαντικές διαφορές σε κανένα χρονικό σημείο ανάμεσα στα δύο είδη διάτασης, ανεξάρτητα από το είδος των αλμάτων (p>0,05). Συμπεράνθηκε ότι ίσως θα ήταν το καταλληλότερο, να χρησιμοποιούνται ως μέρος της προθέρμανσης δυναμικές διατάσεις όταν έπεται εκτέλεση μονών αλμάτων, διαφορετικά αν πρόκειται για τριπλά άλματα θα ήταν καλύτερο να αποφεύγονται ή τουλάχιστον να υπάρχει χρονικό περιθώριο μερικών λεπτών μέχρι να γίνουν τα άλματα. Όσον αφορά τις στατικές διατάσεις, πιθανώς η εκτέλεσή τους ως μέρος της προθέρμανσης να είναι περιττή, αφού δε φάνηκε να επιδρούν στην οριζόντια αλτική ικανότητα.
