Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Αραχωβίτης Γεώργιος, ΕΕΠ κλάδου Ι, Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Εθνικό και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Περίληψη:
Η παρούσα πτυχιακή εργασία πραγματεύεται τους πιο συχνούς τραυματισμούς που επισυμβαίνουν στο θαλάσσιο και στα τρία είδη του (σλάλομ, άλμα, φιγούρες) και διερευνά τόσο τη φύση των τραυματισμών αυτών ανά περιοχή και ζώνη του ανθρώπινου σώματος όσο και τη συχνότητα και τους κύριους λόγους της εμφάνισης αυτών.
Το θαλάσσιο σκι είναι ένα εξαιρετικά δυναμικό και συναρπαστικό άθλημα του υγρού στίβου με πολλές ιδιαιτερότητες. Λόγω της φύσης του αθλήματος (σύστημα σκάφους – ανθρώπου, υψηλή ταχύτητα, ελιγμοί, στροφές, άλματα κλπ.) οι καταπονήσεις και οι τραυματισμοί είναι συχνότατοι στους σκιέρ, έμπειρους και μη.
Οι περισσότερες μελέτες στην βιβλιογραφική έρευνα αναδεικνύουν ως συνηθέστερες περιοχές καταπόνησης και τραυματισμών α) τα κάτω άκρα, β) τον κορμό / σπονδυλική στήλη και γ) το κεφάλι / αυχένα.
Το κεντρικό θέμα που πραγματεύεται η εργασία είναι το εξής:
• Ποιοί είναι οι συχνότεροι και πιο σημαντικοί τραυματισμοί στο άθλημα του θαλάσσιου σκί; (και στα τρία του είδη, σλάλομ, άλμα, φιγούρες)
Και ως δεύτερο:
• Ποιες περιοχές του σώματος καταπονούνται και πλήττονται συνηθέστερα;
Θέτουμε ως ερευνητική υπόθεση ότι η περιοχή του σώματος που καταπονείται περισσότερο στο άθλημα του θαλάσσιου σκι είναι τα κάτω άκρα και ειδικότερα τα γόνατα και οι αστράγαλοι.
Ως εργασία αναφοράς για τη διερεύνηση της ερευνητικής υπόθεσης (επαλήθευση ή όχι) έχουμε θεωρήσει τη μελέτηWater ski injuries and chronic pain in collegiate athletes των Jung, H.C., Straltsova, H., Woodgate, M.A., Kim, K.M., Lee, J.M., Lee, J.H. and Gann, J.J., που δημοσιεύθηκε στο International journal of environmenta lresearch and public health,το 2021. Τα ευρήματα αυτής της εργασίας συγκρίνονται με αντίστοιχα παλαιοτέρων.
Το κύριο μέρος της εργασίας (βιβλιογραφική ανασκόπηση) περιλαμβάνει:
• Συνοπτική ιστορική αναδρομή στο θαλάσσιο σκι, χρήσιμους ορισμούς και αναφορά στα τρία είδη του θαλασσίου σκι (σλάλομ, άλμα, φιγούρες) με μια σχετική περιγραφή των χαρακτηριστικών τους.
• Πλήρη έκθεση και περιγραφή των συχνότερων τραυματισμών που επισυμβαίνουν στον αθλητή του θαλασσίου σκι και συγκεκριμένα παρατίθενται οι ενότητες ανάλογα με τη ζώνη του ανθρωπίνου σώματος που εξετάζεται:
• Κεφάλι / αυχένας
• Κορμός / σπονδυλική στήλη
• Άνω άκρα
• Κάτω άκρα
• Περιγραφή στοιχείων όσον αφορά τις κακώσεις μυών και τα κατάγματα.
Σε κάθε σχετική ενότητα παρατίθενται οι ανάλογες βιβλιογραφικές παραπομπές.
Στη τελευταία ενότητα (Συμπεράσματα) γίνεται μία συγκεφαλαιωτική αναφορά όλων των ερευνητικών ευρημάτων με συγκριτική αξιολόγηση όλων των σημείων ενδιαφέροντος και επαλήθευση της ερευνητικής υπόθεσης της εργασίας
Συγκεκριμένα, μέσα από την εργασία αυτή προέκυψαν τα κάτωθι ουσιαστικά ευρήματα όσον αφορά τις καταπονήσεις όλων των περιοχών του σώματος:
• Κεφάλι / αυχένας 15,8%
• Κορμός / σπονδυλική στήλη 13,8%
• Άνω άκρα 19,1%
• Κάτω άκρα 44,2%
Τα ποσοστά αυτά αντιπροσωπεύουν μέσους όρους και από τα τρία είδη θαλασσίου σκι (σλάλομ, άλμα, φιγούρα)
Η καταπόνηση και οι τραυματισμοί των κάτω άκρων και ιδιαίτερα των αστραγάλων (26,5%) αποδεικνύει την ορθότητα της ερευνητικής μας υπόθεσης. Προηγούμενες μελέτες [Hostetler, Hostetler, et. al., 2005 / Baker, Griffin, et. al., (2010)] επιβεβαιώνουν τα αποτελέσματα της εργασίας αναφοράς όσον αφορά τους τραυματισμούς των κάτω άκρων ως συχνότερους.
Οι Baker, Griffin, et. al., (2010) αναφέρουν στην έρευνά τους ότι ο τραυματισμός στην περιοχή του κεφαλιού/αυχένα ήταν ο δεύτερος συχνότερος. Στη μελέτη αναφοράς που χρησιμοποιήσαμε το ποσοστό για το κεφάλι/αυχένα είναι 15,8% που το καθιστά 3η συνηθέστερη περιοχή τραυματισμού.
