Κλινική και παρακλινική διερεύνηση της δυσλειτουργίας του ώμου στη νόσο του Πάρκινσον

Παγγού Δήμητρα

Μονάδα:

Τμήμα Ιατρικής
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

Ημερομηνία κατάθεσης:

2023-06-19

Έτος εκπόνησης:

2023

Συγγραφέας:

Παγγού Δήμητρα

Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:

Πόταγας Κωνσταντίνος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Στεφανής Λεωνίδας, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ευστάθιος Χρονόπουλος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Βασιλοπούλου Σοφία, Επίκουρη Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κυρώζης Ανδρέας, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Μαστρόκαλος Δημήτριος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Νάσκα Ανδρονίκη, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ

Πρωτότυπος Τίτλος:

Κλινική και παρακλινική διερεύνηση της δυσλειτουργίας του ώμου στη νόσο του Πάρκινσον

Γλώσσες διατριβής:

Ελληνικά

Μεταφρασμένος τίτλος:

Κλινική και παρακλινική διερεύνηση της δυσλειτουργίας του ώμου στη νόσο του Πάρκινσον

Περίληψη:

Εισαγωγή: Η μελέτη της επίδρασης της νόσου Πάρκινσον (PD) στην κίνηση και τη λειτουργικότητα του ώμου είναι σχετικά περιορισμένη. Η παρούσα διατριβή στοχεύει: α) στην αξιολόγηση της συσχέτισης της δυσλειτουργίας του ώμου με παραμέτρους και στάδια της PD, β) στην ανάδειξη κλινικών και προγνωστικών παραγόντων της παθολογίας του δυσλειτουργικού ώμου.
Υλικό και Μέθοδοι: Επιλέχθηκαν με συστηματική τυχαία δειγματοληψία 300 ασθενείς προσερχόμενοι στα εξωτερικά ιατρεία του «Αιγινητείου» Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου, και κατηγοριοποιήθηκαν βάσει της τροποποιημένης κλίμακας Hoehn και Yahr (H&Y). Ακολούθως αποκλείστηκαν άτομα με συνοδές παθήσεις που μπορεί να εμπλέκονται στην παθολογία του ώμου. Οποιαδήποτε αλλαγή στην ποιότητα και το μετρούμενο με γωνιόμετρο, εύρος κίνησης ορίστηκε ως δυσλειτουργία του ώμου. Οι συσταλτές και οι μη συσταλτές δομές αξιολογήθηκαν κλινικά με ειδικές μυοσκελετικές δοκιμές. Με δυναμική και στατική υπερηχοτομογραφία (US) απεικονίστηκαν αμφότεροι ώμοι ασθενών αρχικού σταδίου. Εφαρμόστηκαν αναλύσεις συσχέτισης και πολλαπλή λογαριθμική εξάρτηση για την αξιολόγηση των δεδομένων. Αποτελέσματα: H δυσλειτουργία χαρακτηριζόταν από πόνο και υποκινητικότητα και αφορούσε τένοντες (60,3%) και αρθρώσεις (45,3%). Περίπου 7 στους 10 ασθενείς αρχικού σταδίου διαγνώστηκαν με δυσλειτουργία ώμου (65,8%, n=275). Η δυσλειτουργία είχε θετική συσχέτιση με τον τρόμο (r=0,80), τη δυσκαμψία (r=0,78) και το διάστημα από την έναρξη πόνου έως τη διάγνωση της PD (r=0,52) (p<0,001). Aρθρικές και τενόντιες αλλοιώσεις απεικονίστηκαν υπερηχοτομογραφικά σε 81/100 και σε 62/100 ασθενείς αρχικού σταδίου αντίστοιχα. Λαμβάνοντας υπόψιν πως το μικρό μέγεθος δείγματος περιορίζει σημαντικά την ακρίβεια των ευρημάτων, στην παρούσα μελέτη παρατηρήθηκε πως μεταξύ παρκισονικών ασθενών αρχικού σταδίου, η δυσλειτουργία των τενόντων του ώμου βρέθηκε να σχετίζεται θετικά με τον κίνδυνο υποκινητικότητας (OR=30,33, 95%CI=5,45-168,8, p<0,001), τον τρόμο (OR=16,82, 95%CI=0,91-310,32, p<0,058) και τη δυσκαμψία (OR=14,70, 95%CI=1,12-192,20, p<0,040), μετά από έλεγχο πιθανών συγχυτικών παραγόντων. Μεταξύ όλων των ασθενών του δείγματος (n=300), περίπου οι μισοί (46,6%) ανέφεραν επεισόδια πόνου κατά μέσο όρο 1,07 έτη πριν την εμφάνιση των τυπικών σημείων της νόσου.
Συμπεράσματα: Η δυσλειτουργία του ώμου φαίνεται να απαντάται στα αρχικά στάδια της PD και μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο παθολογικής απεικόνισης τενόντων. Ο τρόμος και η δυσκαμψία βρέθηκαν να σχετίζονται με τη δυσλειτουργία τενόντων. Συστήνεται να εξετάζεται η εμπλοκή της PD σε περιπτώσεις πόνου και δυσλειτουργίας ώμου.

Κύρια θεματική κατηγορία:

Επιστήμες Υγείας

Λέξεις-κλειδιά:

Νόσος Parkinson, Δυσλειτουργία ώμου, Επώδυνος ώμος, Μυοσκελετική υπερηχοτομογραφία, "Παγωμένος" ώμος

Ευρετήριο:

Όχι

Αρ. σελίδων ευρετηρίου:

Εικονογραφημένη:

Ναι

Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:

101

Αριθμός σελίδων: